Gran Guerra Turca

Gran Guerra Turca
	Parte de Guerres Habsburgu-otomanes
Fecha	1683 → 1699
Llugar	Creta, Dalmacia, Hungría, Ucraína, Podolia, Imperiu Otomanu y estaos vasallos
Consecuencies	Tratáu de Karlowitz
Belixerantes
República de les Dos Naciones; Sacru Imperiu Romanu Xermánicu; Ducáu de Mantua; República de Venecia; Zarato Rusu; Imperiu español	Imperiu Otomanu; Cosacos de Zaporozhia; Tártaros de Crimea; Valaquia; Moldavia; Transilvania
Comandantes
Leopoldu I d'Habsburgu; Raimondo Montecuccoli; Xuan III Sobieski; Carlos V de Lorena; Luis Guillermo de Baden-Baden; Maximiliano II Manuel de Baviera; Pedru I de Rusia; Carlos III Gonzaga; Francesco Morosini; Eugenio de Saboya	Mehmed IV; Mehmed Köprülü; Fazil Mustafá; Kara Mustafá; Fazil Ahmed; Mustafa II
	[editar datos en Wikidata]

Alvertencia de vista previa: Páxina qu'usa Plantía:Ficha de conflictu militar con un parámetru desconocíu "fecha"

Alvertencia de vista previa: Páxina qu'usa Plantía:Ficha de conflictu militar con un parámetru desconocíu "resultado"

Alvertencia de vista previa: Páxina qu'usa Plantía:Ficha de conflictu militar con un parámetru desconocíu "descripción_imaxe"

Alvertencia de vista previa: Páxina qu'usa Plantía:Ficha de conflictu militar con un parámetru desconocíu "imaxe"

La Gran Guerra Turca (n'alemán: Der Großy Türkenkrieg; en turcu: Kutsal İttifak Savaşlları) ye'l nome pol que se conocen los conflictos qu'enfrentaron al Imperiu otomanu y los sos aliaos los tártaros de Crimea, los cosacos de Zaporozhia y los Estaos vasallos de Moldavia, Valaquia y Transilvania mientres gran parte del sieglu XVII contra'l Sacru Imperiu Romanu Xermánicu, la República de les Dos Naciones, la República de Venecia y el Zarato rusu. Estes distintes guerres, arrexuntaes sol nome de Gran Guerra Turca, deber al reestablecimientu del poder otomanu y signifiquen l'últimu intentu de los turcos d'estendese per Europa. Pueden estremase dos fases: na primera (dende 1645 hasta 1683) los otomanos y los sos aliaos ataquen socesivamente y por separáu a los Estaos cristianos. Na segunda fase (1684–1699) los reinos cristianos xúnense formáu la Lliga Santa. Finalmente les conquistes de la Lliga Santa obligaron a los otomanos a roblar el Tratáu de Karlowitz que marca l'entamu del repliegue